Wilde Wolven in de Poolse winter
Het is 2e kerstdag vroeg… tijd voor vertrek richting Polen. Voor Wildpix Travel ben ik gevraagd de accommodatie en omgeving te beoordelen voor een grote groep die later in januari 2022 zal arriveren. De vluchten verlopen soepel en we worden keurig van het vliegveld van Rzeszow opgehaald door onze chauffeur. Martin Steenhaut, eigenaar van Wildpix Travel, reist met mij mee. Bij aankomst in het piepkleine dorp (24 woningen in totaal) worden we welkom ontvangen door de eigenaar van de accommodaties. De kachel in de woonkamer brand volop. Gelukkig, want het is al later op de avond en zo’n 15 graden onder nul. Er ligt een dik pak sneeuw. Tijd voor een klein drankje, koffers uitpakken, apparatuur klaarzetten en op tijd naar bed.
Dag 1:
De wekker gaat om half zes, snel een warme douche, koffie en ontbijt. Dik aangekleed gaan we op pad, de hutten liggen op een kleine vijf minuten rijden. Eénmaal aangekomen onderaan de berg zullen we deze door de sneeuw omhoog moeten lopen. Er ligt teveel sneeuw voor de jeep om dichterbij te komen. Het is “maar” 10 minuutjes omhoog lopen, maar met inmiddels -20 graden, het vroege tijdstip en een bepakking van 20 kilo vol met apparatuur nog best een pittige wandeling. De hut staan aan een open weide boven op een bergkam en bij aankomst zijn de ramen aan zowel de binnen als buitenzijde stijf bevroren. Snel gaat de kleine kachel aan, worden de ruiten schoongemaakt en zetten we alle camera’s gereed.
Voeten tegen het kacheltje en wachten… Je zit zo’n 10 uur per dag in de hut en zoals bij veel wildlife zijn wilde wolven lastig te voorspellen. Het is en blijft de natuur en als als je pech hebt zie je een week lang helemaal niets gebeuren, maar we hebben mazzel. Binnen en half uur staat de eerste wolf langs de bomenrij te kijken of alles veilig is.
Een jonge wolf loopt zenuwachtig heen en weer, maar verblijft zeker een half uur rondom de hut en ik weet nu al dat de trip geslaagd is. Wild en zeker ook de wolf die vol in de lens kijkt is een geweldige ervaring. Zoveel kracht dat deze dieren uitstralen door die blik in hun ogen is lastig te beschijven.
Zo rond een uur of 13.00 hebben we echt mazzel; drie wolven tegelijkertijd voor de hut! Langs de bomenrij en meerdere malen de wide overstekend hebben we ze zeker een uur van ze kunnen genieten.
Ook de rest van de dag is er volop activiteit voor de fotohut van met name een tiental buizerds, eksters, raven en een havik op zoek naar iets te eten en vaak met elkaar in gevecht als ze iets gevonden hebben. Ook dit levert fijne actiefoto’s op en voldaan, enigzins bevroren maken we de tocht naar beneden.
De eigenaar wacht ons keurig op bij de hoofdweg en brengt ons weer naar de accommodatie. Het vuur van de openhaard brand weer heerlijk en Martin en ik hebben een paar uurtjes de tijd om foto’s te bekijken, bewerken en al wat beelden op de socials te plaatsen. Rond 19.00 uur krijgen we een prima Poolse maaltijd voorgeschoteld en na een glaasje wijn gaat nog voor 21.00 uur het licht uit. Vroeg op, veel kou, continue attent blijven en vervolgens de openhaard met een glas wijn en je bent zo rozig dat het geen moeite kost in slaap te vallen.
Dag 2:
Zelfde ritme, vroeg op en weer voorzien van een volle thermoskan warme koffie richting de hut. Vandaag wat minder koud, een strak blauwe lucht maar nog steeds tien graden onder nul en qua wolven geen activiteiten voor de hut. Gelukkig werden we wel bezocht door een prachtige rode vos die natuurlijk mooie beelden oplevert in de witte sneeuw. Qua roofvogels nog steeds niet te klagen!
Dag 3:
De laatste volle dag in de sneeuw zijn er twee wolven meerdere malen voor de hut geweest. Ze hadden alle tijd om rond te struinen en de laatste van de dag was duidelijk al wat ouder. Veel minder zenuwachtig en vol zelfvertrouwen liep deze prachtige wolf tot een meter of 15 voor de hut.
Met een totaal van 6 wolven die zich op meerdere dagen hebben laten zien in de volle sneeuw en de prima accommodatie was de testreis geslaagd. Het kers op de taart werd verzorgd door de gastvrije eigenaar die ons ’s avonds na het eten in het donker meenam het bos in.
Een niet te beschrijven ervaring… het is donker en het enige dat je ziet zijn de sterren aan de heldere hemel. De wolven beginnen rondom je heen te huilen en communiceren met elkaar. Door het dunbevolkte gebied en de bergen rondom wordt iedere huil versterkt en je krijgt het idee dat ze achter je staan. Absoluut kippenvel!
De volgende ochtend voor vertrek nog een goede wandeling langs de mooie en deels bevroren rivier gemaakt. Ook hier zie je met een portie mazzel een wolf, otter, hert of beer maar in ons geval bleef het beperkt tot enkele vogels en een prachtig zonnetje.
Next stop Spanje; op zoek naar de Iberische lynx
Wil je direct op de hoogte zijn van het laatste nieuws, mijn reizen, tips speciale acties of de nieuwste foto’s schrijf je dan in op de nieuwsbrief en volg mij op instagram via photo.art.rs
